Kim jesteśmy?
DOROSŁE DZIECKO ALKOHOLIKA (DDA) LUB DOROSŁE DZIECKO Z RODZINY DYSFUNKCYJNEJ (DDD) to osoba, która dorastała w rodzinie, w której jedno z rodziców lub oboje nadużywali alkoholu lub wprowadzali do życia rodzinnego inny rodzaj destrukcji (przemoc, hazard, choroba psychiczna, narkotyki i in.). Destrukcja ta spowodowała specyficzny rodzaj przystosowania się do trudnej sytuacji i z dzieciństwa przeniosła się w życie dorosłe.
Objawy syndromu DDA, DDD to m.in.:- brak zaufania do ludzi,
- lęk przed bliskością,
- skłonności do uzależnień,
- tendencja do wchodzenia w niszczące związki,
- nadmierna kontrola,
- wycofanie i bezradność,
- branie na siebie zadań ponad siły,
- brak umiejętności sprzeciwu i obrony siebie,
- trudności w budowaniu autorytetów,
- DDA/DDD zgadują co jest normalne,
- myślą, że różnią się od wszystkich innych,
- osądzają siebie bezlitośnie,
- trudno im się bawić i przeżywać radość,
- mają trudności w przeprowadzeniu swoich zamiarów do końca,
- traktują siebie bardzo poważnie,
- trudno im nawiązać bliskie kontakty,
- bezustannie poszukują potwierdzenia i uznania,
- są albo nadmiernie odpowiedzialne, albo nadmiernie nieodpowiedzialne,
- są niezwykle lojalne (nawet w obliczu dowodów, że druga strona na to nie zasługuje),
- ulegają impulsom,
- przesadnie reagują na zmiany, na które nie mają wpływu.
Nie pozwól, by rodzinny nałóg lub inny w niej problem, kierowały Twoim życiem. Masz wrażenie, że życie Cię przerasta? Nie radzisz sobie z emocjami i relacjami z ludźmi? Nie wiesz, dlaczego tak się dzieje? Może któreś z Twoich rodziców naużywało alkoholu lub w inny sposób destrukcyjnie wpływało na rodzinę? To, być może, jest źródło Twoich problemów.
Choroba alkoholowa lub inny problem w Twojej rodzinie, jest chorobą paradoksów. Może być do końca Twoim przekleństwem, a może być katalizatorem do takich potężnych zmian w Twojej osobowości, że w miejsce syndromu DDA/DDD wykształca się zupełnie nowy zespół cech. Co ciekawsze - zespół cech cennych i rzadkich.
W naszych alkoholowych lub w inny sposób dysfunkcyjnych rodzinach, nauczyliśmy się wielu rzeczy o świecie, o ludziach i o nas samych. Nie wszystko to jednak jest prawdą i wiele z tego, czego się nauczyliśmy jest dla nas szkodliwe i bolesne.
Niektórzy nauczyli się, że są źli. Niektórzy nauczyli się, że są jak gdyby w ciągłej podróży. Niektórzy nauczyli się, że mogą być używani jako worek treningowy, fizycznie lub uczuciowo.Inni nauczyli się, że są zawsze odpowiedzialni za wszystko, co się nie udaje. Niektórzy nauczyli się, że są całkowicie samotni. Wielu nauczyło si, że muszą "zapracować" na każdą miłość, jaką mogą spotkać na swojej drodze. Większość z nas nauczyła się, że nie jesteśmy "wystarczająco dobrzy" lub, że jesteśmy całkiem bezwartościowi, a wielu nauczyło się, że właściwie nie istnieją.
Wielu z nas nigdy się nie nauczyło, że mamy jakiekolwiek prawa. Wielu z nas nigdy się nie nauczyło, jak się bronić. Wielu z nas nigdy się nie nauczyło, jak mówić "nie". Wielu z nas nigdy się nie nauczyło, jak bawić się i żartować. Wielu z nas nigdy się nie nauczyło, jak to jest czuć się bezpiecznie. Niektórzy z nas nigdy się nie nauczyli, jak prawidłowo jeść, gotować, sprzątać lub organizować sobie pracę. Niektórzy z nas nigdy się nie nauczyli, że obietnice są do tego, alby ich dotrzymywać. Większość z nas nigdy się nie nauczyła, że sami w sobie przedstawiamy jakąkolwiek wartość. Zadaniem pracy w grupie DDA/DDD jest uwolnienie nas od tego, co poznaliśmy w dzieciństwie, a co jest bolesne i szkodliwe dla nas i dla innych, a także pomoc w wykryciu tych spraw.
W naszej wspólnocie odnajdujemy to, czego nie udało nam się znaleźć w dzieciństwie tak, aby dać sobie sposobność zapoznania się z tym w dorosłym życiu. DDA/DDD uczy nas, jak przerwać cykl przemocy, emocjonalnego wykorzystywania lub zaniedbywania tak, aby nie przenosić tego na nasze dzieci i na ich dzieci. W DDA/DDD uczymy się jak żyć w zdrowy sposób, z pożytkiem dla siebie zamiast przeciw sobie.